Zorgboerderij

Deze maand voelt als een mijlpaal, een nieuwe trede, een bekroning.

Deze maand kwamen drie mooie dingen samen.

1. Saartje Bals kwam naar de pluktuin om haar geselecteerde foto’s voor de reportage over Geert voor te stellen, onze zorggast op het veld. Er zijn enkele pareltjes bij, en zij verwoordde onze samenwerking zo mooi dat hij en ik er allebei ontroerd door werden.

2. Door Kosmos onlangs aan te melden bij het steunpunt voor Groene Zorg kan naast Geert nu ook Bieke als officieel erkende vrijwilligster bij ons een halve dag per week aan de slag. Dat geeft zo’n fijne erkenning aan haar als medewerker en aan mij als zorgboer.

3. Ellen houdt de instagrampagina van Kosmos mee in leven. Ze post regelmatig mooie filmpjes over onze bloemen en het reilen en zeilen in de pluktuin. Vanmiddag kwam ze me filmen, of liever interviewen, al wandelend, voor een kennismakingsfilmpje over Kosmos. Dat doet ze heel fijn.

Na twee-en-een-half jaar opleiding bij Landwijzer en intussen het vijfde seizoen met de bloemenpluktuin voelen deze dingen aan als nieuwe bakens van erkenning. Ik weet niet goed waarom ik er zoiets speciaals bij voel. Maar misschien was er ooit wel een vage droom om een zorgboerderij op te richten. Nu is dat ineens een feit geworden, zo terloops, en via de bloemen. Heel blij mee.

En dat ik mezelf steeds meer laat zien, daar ben ik, als vroeger introvert en verlegen meisje, uit een tijd dat de mensen nog met elkaar spraken (zónder sociale media en internet) intussen al zo veel in gegroeid. Ik heb geleerd hoe je, naast het veldwerk buiten, als ondernemer, ook het digitale veld moet verzorgen en er op een waardige manier deel van kunt uitmaken. Zo ver is het dus al met mij gekomen: dat ik foto’s van mezelf durf maken en mezelf (laat) film(en) om op sociale media iets te vertellen. Ook dat is dankzij… mijn bloemen.

In feite ben ik de bloemen enorm dankbaar voor dit alles! Wat is een bloem als ze niet gezien of opgemerkt wordt? Bloemen zijn stuk voor stuk kunstwerkjes van de natuur. Ze vragen om gezien te worden. Als ik naar een bloem kijk, fotografeer, pluk, voel,… dan erken ik een beetje de architect er achter.

En zo gaat dat ook met mensen. Zien en gezien worden. Daar wil ik met Kosmos graag aan bijdragen.

Met fleurige groeten,

Marieke

PS: Je vind het filmpje op deze link.

De volledige reportage van Saartje vind je hier.